اصل این نوشته بر روی صفحه یکی قرآن های
مسجد قدیمی جامع خطبه سرا نوشته شده بود که در حادثه آتش سوزی از بین رفت
واین متن کپی شده را یکی از وراث مرحوم کربلا یحیی در اختیارم گذاشت .
در ابتدای نوشته آیات 110 ال 112 سوره انبیا نوشته شده است .
إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَیَعْلَمُ مَا تَکْتُمُونَ ﴿۱۱۰﴾
آرى] او سخن آشکار را مىداند و آنچه را پوشیده مىدارید مىداند(۱۱۰)
وَإِنْ أَدْرِی لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّکُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ﴿۱۱۱﴾
و نمىدانم شاید آن براى شما آزمایشى و تا چند گاهى [وسیله] برخوردارى باشد (۱۱۱)
قَالَ رَبِّ احْکُم بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ ﴿۱۱۲﴾
گفت پروردگارا [خودت] به حق داورى کن و به رغم آنچه وصف مىکنید پروردگار ما همان بخشایشگر دستگیر است(۱۱۲)
سوره الأنبیاء